Schroot, of metaalafval, wordt in ferro-schroot en non-ferro schroot onderverdeeld. Ferro schroot bestaat voornamelijk uit ijzer is met behulp van magneten op te pakken en af te scheiden. Non-ferro schroot bestaat uit andere metalen als koper, lood, aluminium, zink, en tin, maar ook messing, RVS (Roest Vast Staal) en andere legeringen.

Metalen worden uit huishoudelijk afval gescheiden in mechanische scheidinginstallaties en na afvalverbranding. Bij afvalverbranding gaat circa 30% van ijzeren voorwerpen en circa 60% van non-ferro voorwerpen verloren door oxidatie (verbranding), insmelten in stenen of vermenging met zand en keramiek. Hierdoor worden ze niet meer door magneten en Eddy Current (wervelstroomscheiding) afgescheiden. Bij mechanische scheidinginstallaties geldt dit nadeel niet, alhoewel er wel eens wat niet metaal afval door de magneet wordt meegesleept. In gewicht is dit verwaarloosbaar.

Bij bedrijven waar veel metalen als restmateriaal vrij komt, bijvoorbeeld de metaalindustrie, sloperijen of garages, wordt het metaal direct in bakken apart gehouden. De gouden regel voor het apart houden van metalen is dat hoe beter men scheidt op soort metaal, hoe beter het is te recyclen en hoe meer geld men er voor krijgt.